برازش نشدن مدل های ساختاری
برازش نشدن مدل های ساختاری علت های فراوانی دارد که در ادامه سعی می شود شایع ترین علت برازش نشدن مدل های ساختاری را تشریح کنیم.
انجام
معادلات ساختاری به حجم نمونه بزرگ نیاز دارد. انتخاب حجم نمونه برای تحلیل عاملی، از قاعده بیش تر، بهتر است پیروی می‌کند. یعنی هر چه حجم نمونه بیشتر باشد، نتایج تحلیل عاملی دقیق‌تر و معتبرتر است.
در تحلیل
عاملی اکتشافی برای هر متغیر، 10 تا 20 نمونه توصیه شده است. برخی منابع به حجم نمونه حداقل 200 نفر برای تحلیل عاملی اکتشافی اشاره کرده‌اند.
در
تحلیل عاملی تاییدی تعیین حجم نمونه بر اساس تعداد عامل توصیه شده است وجود 20 نمونه برای هر عامل(متغیر مفهومی) کافی است.
برای تعیین حجم نمونه در معادلات ساختاری توافق کلی وجود ندارد اما از نظر بسیاری از پژوهشگران داشتن حداقل 200 نمونه برای معادلات ساختاری لازم است.
در معادلات ساختاری باید مدل ها پیشتوانه نظری و علمی داشته باشد یعنی بر اساس پیشینه تحقیق و ادبیات نظری هم بتوانیم روابط بین متغیرها را توجیه کنیم. بنابراین اگر روابط بین متغیرها پشتوانه نظری و علمی نداشته باشد ممکن است ارتباط بین متغیرها در مدل معنادار نشود.
در صورتی پرسشنامه برای سنجش متغیرها استاندارد نباشد و روایی نداشته باشد در این شرایط بارعاملی سنجه ها ضعیف بدست می اید در نتیجه مدل تایید نمی شود.
گاهی اوقات پرسشنامه استاندارد است و مدل هم علمی است اما جامعه آماری مناسب انتخاب نشده است در این شرایط یا پاسخگویان بر سوالات پرسشنامه اشراف ندارند و یا بدون دقت و حوصله پرسشنامه را پر می کنند که در این شرایط مدل های اندازه گیری تایید نمی شود.
وجود داده های
پرت باعث می شود نرمال بودن چند متغیره برقرار نشود و یا باعث ایجاد انحراف در محاسبه پارامترهای مدل می شود در این صورت
شاخص های برازش مدل مطلوب بدست نمی آید.
گاهی اوقات تعداد فرضیات زیاد است و پژوهشگر سعی می کند همه فرضیات را در یک مدل ساختاری نشان دهد در این شرایط تعداد روابط خیلی زیاد می شود و مدل به علت تعداد زیاد روابط، برازش خود را از دست می دهد. در مدل ساختاری سعی شود تعداد روابط در حد متعارف و منطبق با مدل نظری باشد بگونه ای که مدل کاملا خوانا باشد و مدل شبیه کلاف در هم نباشد.
گاهی اوقات پژوهشگر مدل را بطور صحیح در نرم افزار AMOS ترسیم نمی کند در این صورت مدل اجرا نمی شود مثلا خطاهای اندازه گیری و خطاهای ساختاری را فراموش می کند در مدل ترسیم کند یا مدل حالت نامعین دارد و فراموش می کند مدل را از حالت نامعین خارج کند.
درباره این سایت